Robbert Houdijk stuurt als coördinator van Stichting Werkgever Sportclubs Den Haag (WSDH) de buurtsportcoaches aan op Krajicek Playgrounds in Den Haag.

De samenwerking met de Krajicek Foundation is onmisbaar

Interview jaarverslag 2020
tekst: Marianne Lamers
leestijd: 10 minuten

Hij deed net een rondje langs de Playgrounds en het is volle bak vandaag: 'Prachtig om te zien'. Het mooiste dat hij ziet? 'Het plezier en de vreugde, even zonder al die nare gedachtes, gewoon lekker aan het sporten buiten.' Heel vreemd was het toen alles ineens helemaal stil kwam te liggen vorig jaar, vertelt Robbert: 'We mochten niet naar buiten en zaten ineens thuis. Wat ga je dan doen? Dat was wel even zoeken.'

Alles moest anders

Eén van de dingen die al vrij snel duidelijk werd, was dat zijn werk anders moest. 'Ik was in mijn eentje teamleider van 26 buurtsportcoaches, die nu allemaal hun activiteiten moesten aanpassen. Het was voor mij onmogelijk om hen daar alle 26 in te begeleiden.' Nieuwe collega's werden aangetrokken en samen met hen stortte Robbert zich op manieren om kinderen en jongeren toch betrokken te houden: 'We gingen ons richten op het aanbieden van e-sports, waren actief op social media, kregen allerlei trainingen en gingen online content maken.

Balkonsport met alle bewoners

Het allerbelangrijkste hierin: 'Dat we allemaal samen bleven benadrukken hoe belangrijk het was dat er bewogen werd.' Corona maakte Robbert en zijn collega's innovatief: 'We zijn met een muziekbox voor een flat gaan staan en deden aan balkonsport met alle bewoners, we maakten een WSDH-journaal en we hielden online challenges in skateboarden, ballen hooghouden, opdrukken, ballen op elkaar houden, sokken in emmers gooien, koppen en vangen.'

Verschrikkelijk spannend

En op 4 mei, hij herinnert het zich nog precies ging alles weer open. 'Heel fijn natuurlijk, maar het was niet meteen één groot feest: het was best wel pittig om aan alle coronaregels te voldoen. Er waren allerleid draaiboeken en veiligheidsmaatregelen. In die beginperiode vonden veel mensen het nog verschrikkelijk spannend. We wisten nog zo weinig over het virus.'

Op een veilige manier sporten en bewegen

Aan die heropening ging een heel traject vooraf: 'In samenwerking met een ambtenaar hadden we een goed uitgewerkt voorstel neergelegd bij de gemeente. In ons plan haddden we nagedacht over een manier waarop kinderen en jongeren toch konden sporten en bewegen, maar dan op een veilige manier. Dus we zorgden ervoor dat we doelgroepen en leeftijden niet mengden, we werkten met verschillende zones, materialen moesten ontsmet worden, en ouders mochten niet meer op de Playground komen. Er waren heel veel zaken waar we over na moesten denken.'

500 uur aan sportactiviteiten per Playground

Er was veel angst in die periode, herinnert Robbert zich: "Niet alleen bij ouders en kinderen, maar ook bij de buurtsportcoaches. Zij hadden het gevoel in het diepe gegooid te worden, voelden zich extra kwetsbaar. Die verantwoordelijkheid om het allemaal goed te regelen, die voelde ik wel ja. En er ging zo ongelooflijk veel tijd in zitten.' Gelukkig hoefde hij het niet alleen te doen. 'Collega's, maar ook partners in het welzijnswerk, het onderwijs, de sportverenigingen en de gemeente: we konden elkaar goed vinden. We deden én doen het nog steeds echt samen.' En met resultaat: 'We hebben afgelopen jaar ruim 500 uur aan sportactiviteiten aangeboden op elke Playground waar WSDH actief is. Iedere dag tussen drie en negen uur 's avonds.

Streetwise en sportopgeleid

De samenwerking met de Krajicek Foundation is onmisbaar voor het personeelsbestand van WSDH vertelt Robbert: 'Ik doe dit nu ruim tien jaar, en heb gezien hoe stagiaires en vrijwillgers uit de buurt Krajicek Scholarshippers worden. Veertig stagiaires per jaar krijgen we van het ROC Mondriaan Sport & Bewegen waarvan de vijf tot zes beste het Scholarshipprogramma volgen. Een aantal daarvan krijgen dan uiteindelijk ook een baaan bij ons. Ruim de helft van ons team is zo binnengekomen. Daarom is het Scholarshipprogramma superbelangrijk. Hierdoor krijg je de juiste mensen -streetwise en sportopgeleid- op de juiste plek.'

Kleine huisjes met grote gezinnen

Niet alleen als team zijn ze gegroeid, vertelt Robbert, ook de banden met het netwerk zijn versterkt. 'Buurtsportcoaches hebben een belangrijke signaleringsfunctie waar welzijnswerkers ons voor nodig hebben. Zeker nu. Nu kinderen en jongeren veel meer binnen zitten. We zien bijvoorbeeld dat huiselijk geweld in onze buurten omhoog is geschoten. We hebben het hier over kleine huisjes met grote gezinnen, veel depressies en verveling. Er ligt nu extra druk op. En wij hebben op onze beurt de welzijnswerkers nodig om er zeker van te zijn dat de jongeren goed geholpen worden. Het gaat om vertrouwen. Als een buurtsportcoach iets ziet, dan is het voor hem enorm belangrijk dat het goed wordt opgepakt door een welzijnswerker. De lijntjes zijn veel korter geworen waardoor jongeren nu sneller en beter geholpen worden.'

Leren met dingen omgaan

Zelf kreeg Robbert thuis alle kansen om te spelen, vertelt hij: 'De vraag was niet of ik naar een sportvereniging gin, maar naar welke. Ik kom uit een handbalfamilie en dat heeft mij veel gebracht. Ik speel het vanaf mijn zevende tot nu. In mijn studietijd heb ik op hoog niveau gespeeld en zat ik bij de eredivisie.' In die tijd leerde hij met veel dingen omgaan. 'In een teamsport leer je de gaten voor elkaar dichtlopen, leer je doorzetten en je verantwoordelijk te nemen als er een conflict speelt, maar ook wanneer je een stapje extra kunt zetten.'

Geen stapje terug, maar een stapje extra

Het zijn levensvaardigheden die hij nog steeds gebruikt. 'Hoe ik me moet verbinden bijvoorbeeld, ook bij tegenslag, om juist dan ook samen te werken. Maar ook het omgaan met stress. Vanaf maart vorig jaar lag er behoorlijke druk op alles. Daar heb ik door het handballen mee leren omgaan: als er bij een kampioenschap zeshonderd man op de tribune zit, kan je je verantwoordelijkheid afgven den de bal doorspelen of zelf actie ondernemen, met het risico dat je een fout maakt. Wat ik heb geleerd, is dat je wel moet gaan op dat soort momenten, anders win je niet. Bij druk moet je niet een stapje terugdoen, maar een stapje extra.'

Raak schieten

Vooral de software, de begeleiding is nu heel belangrijk, vindt Robbert. 'Het gaat hier om mensen, om jeugd, om stress en emoties die eruit moeten. Lekker naar buiten dus. En sportief zijn.' Zelf heeft hij al een tijdje niet kunnen handballen door de lockdown, maar af en toe pakt hij zijn kans tijdens een rondje langs de Playgrounds. 'Even een bal tegen een muur schieten of een potje tennissen tegen een elfjarige, maar veel meer dan dat is het niet en dat mis ik. Ik heb wel een beetje uitdaging nodig. Hopelijk kan het binnenkort weer. 'Zorg wel dat je raak schiet trouwens op zo'n Playground', lacht hij. 'Als de bal na tien keer schieten nog niet in het doel zit dan kan je je gezicht eigenlijk niet meer laten zien. Maar als het wel lukt, dan ben je de koning.'